De soldaat
Dm A
een soldaat
van Napoleon de Grote was het leger grondig beu
Dm A Dm
hij had
gestreden, gevochten en geschoten, il voulait bien
être
à deux
Gm C F
Dm
en op een
morgen was hij niet op het appèl,
Gm A Dm
en de
sergeant riep razend kwaad: “mille tonnerres!”
Gm C F
maar alle
andere soldaten wisten ‘t wel
Gm Dm A
ze zegden
droevig: “hij is naar zijn pauvre mère”
Refrein:
D
A Bm A
D G D A
Leipzig, Moskou, Petrograd
zijn heel mooie namen
D
A Bm A
D G D A
maar ik weet
een kleine stad waar wij nog nooit kwamen
D
G A D
zeven eenden
in de vijver, zeven banken op de markt
Bm Em A D
en het
standbeeld van een schrijver, en het meisje van mijn hart
D7 G
links rechts,
één twee, leve de sergeant
A Dm
en ze wuifde
met haar hand
een soldaat
van Napoleon de Grote lag te slapen in het gras
hij nog nog net een liedeke gefloten
waarvan de tekst vergeten was
en hij
droomde dat hij stierf voor het vaderland
en hij kreeg
postuum wel honderd decoraties
en ieder jaar
werd er voor hem een vlam gebrand
en zijn oude
moeder leefde praktisch gratis
Refrein
een soldaat
van Napoleon de Grote die ontwaakte van de kou
in de buurt
werd er plotseling geschoten, hij zei een akte van berouw
en hij
strikte uit gewoonte aan zijn das
maar toen
floot er iets en alle vogels zwegen
en er was een
heel klein gaatje in zijn jas
en een klokje
klepte ergens tien voor negen
Leipzig, Moskou, Petrograd
zijn heel mooie namen
maar ik weet
een kleine stad waar wij nog nooit kwamen
zeven eenden
in de vijver, zeven banken op de markt
en het
standbeeld van een schrijver en het meisje van zijn hart
links rechts,
één twee, leve de sergeant
ze had nog
steeds geen ring aan de hand